Σήμερα θα κατηφορίσουμε από το χωριό της Λεύκης προς το Αμμουδάκι. Την παραλία όπου συνήθιζαν να κάνουν το μπάνιο τους οι κάτοικοι της Λεύκης πριν μπει στη ζωή τους το αυτοκίνητο που θα τους πήγαινε αργότερα σε πιο κοσμικές και πιο εύκολα προσβάσιμες παραλίες. Όταν η πεζοπορία αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων. Μπορεί να ήταν από ανάγκη, είχαν όμως μάθει να την διαχειρίζονται όπως τόσα άλλα. Με παρέα, με κουβέντα, με παιχνίδι και πειράγματα γινόταν μέρος της ζωής των ανθρώπων και σε καμία περίπτωση χαμένος χρόνος.
Το Αμμουδάκι, λοιπόν, ήταν η κύρια παραλία των Λευκησάνων. Γι' αυτό εξάλλου υπήρχαν δύο μονοπάτια προς αυτό, για να μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι οι κάτοικοι από όλες τις γειτονιές της Λεύκης. Τα δύο μονοπάτια, σμίγουν χαμηλά και καταλήγουν στην παραλία.
Εμείς ξεκινήσαμε από το μονοπάτι που ξεκινά από την πλατεία του χωριού. Η διαδρομή είναι μικρή, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο και η υψομετρική διαφορά είναι 150 μέτρα περίπου. Είναι εύκολη και ευκρινής και απαιτεί περίπου είκοσι λεπτά με χαλαρό βηματισμό.
Περιγραφή της διαδρομής
Όπως πηγαίνουμε από το Σταυρό προς τη Λεύκη, θα συναντήσουμε την αρχή του μονοπατιού τρία σπίτια πριν από τη μικρή πλατεία του χωριού, στο δεξί μας χέρι. Από την πινακίδα ξεκινούν μερικά τσιμεντένια σκαλοπάτια. Τα κατεβαίνουμε και βρίσκουμε την αρχή του μονοπατιού
Στην πορεία μας συναντούμε παλιά σπίτια, γκρεμισμένα και εγκαταλελειμμένα εδώ και πολλές δεκαετίες. Το βλέμμα χαμηλώνει στη θέα της ερήμωσης και της φθοράς. Κάποτε ζούσαν εδώ άνθρωποι και οι δρόμοι που διαβαίνουμε δεν ήταν δρόμοι ευχάριστης πεζοπορίας, ήταν δρόμοι ανάγκης και επιβίωσης. Ήταν, όμως, και δρόμοι που γέμιζαν από παιδικές φωνές και παιχνίδια
Στο σημείο αυτό, ανάμεσα σε στους δύο μεγάλους βράχους, είναι ένα πηγάδι. Οι παλιοί το ονόμαζαν "Άμπελο", μπορεί να υπήρχε αμπέλι εκεί κοντά. Υπάρχει και μια επιγραφή εκεί, γραμμένη δεκαετίες πριν. Εκεί ήταν η απαραίτητη στάση για δροσερό νεράκι, μετά το μπάνιο, πριν από το επίπονο ανέβασμα από τη θάλασσα προς το χωριό.
Το σημείο αυτό είναι το σημείο όπου συναντιούνται τα δύο μονοπάτια για να καταλήξουν μαζί στην παραλία. Στην επιστροφή, θα ανέβουμε από το δεύτερο μονοπάτι.
Φτάσαμε στην παραλία. Μια μικρή και όμορφη παραλία, στην οποία μπορεί να μην συναντήσεις κανέναν, ακόμη και τον Αύγουστο
Στο δρόμο της επιστροφής, πήραμε το δεύτερο μονοπάτι. Είναι πιο απότομο από το πρώτο και καταλήγει πεντακόσια περίπου μέτρα πιο νότια από την αρχή του πρώτου μονοπατιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου