"Η κατάρα του Σολαίρη". Αυτή η έκφραση έχει διασωθεί έως σήμερα και μπορεί να την ακούσουμε να βγαίνει από τα χείλη κάποιου Θιακού, όταν θελήσει να αιτιολογήσει κάποια οποιαδήποτε αναποδιά που συμβαίνει στον τόπο του
Η υπόθεση του Σολαίρη –
για την ακρίβεια του Γάλλου Τζιοβάνι Σολαίρ – είναι μια τραγική ιστορία ενός φρικτού εγκλήματος που συντάραξε την κοινωνία της Ιθάκης το
1837, όταν ακόμη το νησί βρισκόταν κάτω από αγγλική κυριαρχία. ‘Ένα έγκλημα που
προκαλεί συναισθήματα οργής όχι μόνο για το ειδεχθές της πράξης, που ήταν η
σφαγή της γυναίκας και του 12χρονου γιου του Σολαίρ, αλλά και για το γεγονός
ότι η τοπική κοινωνία της Ιθάκης θέλησε να φορτώσει τη στυγερή δολοφονία στον ίδιο το
Σολαίρ. Από τη μια γιατί δεν της ήταν εύκολο να αποδεχθεί ότι κάποιος δικός τους άνθρωπος
ήταν ο στυγνός δολοφόνος και από την άλλη γιατί της ερχόταν εντελώς βολικό να
είναι δολοφόνος ένας ξένος που τύχαινε επιπλέον να είναι ο αρχηγός της
νεοσυσταθείσας τεκτονικής (μασονικής) στοάς της Ιθάκης. Μιας οργάνωσης, η οποία στα μάτια τους – και κυρίως
στα μάτια της τοπικής ορθόδοξης εκκλησίας – φαινόταν ότι απειλούσε τις
παραδόσεις του τόπου τους. Ήταν βολικό, όμως, και για την αγγλική διοίκηση να παρθεί
μια απόφαση που θα ικανοποιούσε το κοινό αίσθημα, καθώς το τελευταίο που θα επιθυμούσαν οι Άγγλοι θα ήταν μια εξέγερση που θα μπορούσε να ξεσπάσει με αφορμή το
περιστατικό αυτό. Ήδη, τέσσερα χρόνια πριν, στη γειτονική Κεφαλονιά, είχε
εκδηλωθεί στάση του αγροτικού πληθυσμού, με ένοπλη σύγκρουση με τις αρχές, με
αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη τοπικών αρχόντων.
