Στην Άτοκο

Σήμερα θα αφήσουμε τις πεζοπορικές μας περιπλανήσεις και θα ταξιδέψουμε με μια ψαρόβαρκα μέχρι την Άτοκο, ένα μοναδικής και άγριας ομορφιάς νησί που βρίσκεται 5 ναυτικά μίλια ανατολικά της Ιθάκης. 

Η Άτοκος έχει έκταση ίση περίπου με 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα (για να έχουμε μια εικόνα του μεγέθους της, είναι μεγαλύτερη από τους δημοφιλείς Αντίπαξους και ίση με το ένα πέμπτο των Παξών)

Μπορεί να μην έχει κατοίκους, έχει όμως ιδιοκτήτη! ( λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο πάρα πολλά μικρά νησιά του Ιονίου Πελάγους βρέθηκαν να έχουν ιδιοκτήτες, μπορείτε να διαβάσετε στο τέλος της ανάρτησης )

Είναι επίσης, συγκριτικά με το μέγεθός του, εξαιρετικά ορεινό, με υψόμετρο που φτάνει τα 334 μέτρα, κάτι που προς το παρόν το σώζει καθώς κάνει ιδιαίτερα δύσκολη και κοστοβόρα την "αξιοποίηση¨ και εκμετάλλευση του από την εφοπλιστική οικογένεια Τσάκου στην οποία ανήκει

Οι εικόνες που αποκομίσαμε από την επίσκεψή μας στο μοναδικό αυτό νησί, ήταν μοναδικές. Σταχυολογούμε τα εντυπωσιακά απότομα κοφτά βράχια που κόβουν την ανάσα και που συνεχίζουν μέσα στη θάλασσα με την ίδια κλίση, μια μοναδική αμμουδιά που τουλάχιστον μέχρι τις δύο το μεσημέρι είναι απολύτως σκιερή καθώς και μια πολύ όμορφη θαλάσσια σπηλιά

Ας αφήσουμε όμως τις εικόνες να μας ταξιδέψουν  

Ξεκινήσαμε πρωί από το λιμάνι των Φρικών ώστε μέχρι νωρίς το απόγευμα να έχουμε επιστρέψει, προκειμένου να αποφύγουμε την απογευματινή μπουκαδούρα 

Στην πορεία συναντηθήκαμε με μια άλλη ψαρόβαρκα που ξεκίνησε με τον ίδιο προορισμό από το γειτονικό ψαρολίμανο του Μαυρωνά στο Κιόνι. Η καλή παρέα πάντα ευπρόσδεκτη. Πορεία ανατολικά

 

Από τα παιχνιδίσματα των ακτίνων του ανερχόμενου ήλιου με τον πολύ ελαφρύ κυματισμό της θάλασσας, μια ασημένια βροχή φαινόταν να λούζει τη θάλασσα σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής,  

Μπροστά μας όλο και πιο καθαρά η Άτοκος με το επιβλητικό ανάγλυφο τοπίο

Μετά από μία ώρα και ένα τέταρτο φτάσαμε στην Άτοκο. Το πρώτο πράγμα που έκλεψε τις εντυπώσεις ήταν τα εντυπωσιακά απότομα κοφτά βράχια που συνέχιζαν με την ίδια κλίση μέσα στη θάλασσα

Μέσα σε μια πολύ μικρή έκταση, διασταυρωθήκαμε με όλους τους τύπους των σκαφάτων, που είναι όμως τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Η μεγάλη πλειοψηφία ήταν τα δεκάδες ιστιοπλοϊκά, κατά κανόνα ήρεμα και συντονισμένα με το περιβάλλον. Είδαμε επίσης αρκετά μεγάλα - έως πολύ μεγάλα - φουσκωτά , κατά κανόνα ενοχλητικά. Δεν έλειψαν και τα μεγάλα πολυτελή σκάφη με το πλήρωμα που έκανε τις απαραίτητες εργασίες, όση ώρα οι υψηλοί επιβάτες έκαναν τις βουτιές τους και την ηλιοθεραπεία τους. Οι δύο ψαρόβαρκες δίπλα τους ήταν η απόλυτη αντίθεση

Σε λίγο βρισκόμαστε σε μια εντυπωσιακή αμμουδιά σκιερή τουλάχιστον μέχρι τις δύο το μεσημέρι. Αριστερά, η θάλασσα εισχωρεί μέσα στα βράχια σχηματίζοντας μια μεγάλη θαλάσσια σπηλιά, από την οποία όμως δεν μπορέσαμε να έχουμε κάποια εικόνα  

Όπως αναφέραμε και στην αρχή της ανάρτησής μας, η Άτοκος είναι ιδιωτική, όπως και πάρα πολλά μικρά νησιά του Ιονίου Πελάγους. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας της Ατόκου όπως και των μικρών νησιών του συμπλέγματος των Εχινάδων στον κόλπο  του Αστακού πηγαίνουν πίσω στα 1600 και στην Ενετοκρατία στα Επτάνησα. Διοικητικά, τα νησάκια αυτά ανήκουν στο Δήμο Ιθάκης, αλλά ανήκουν σε ιδιώτες. 

 

Όπως διαβάζουμε σε ένα εκτενές αφιέρωμα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ από το 2013, εποχή που είχε ξεσπάσει ένας μεγάλος θόρυβος σχετικά με την επικείμενη αγορά της νησίδας Οξειά από τη βασιλική οικογένεια του Κατάρ, τότε που ο δήμαρχος του νησιού πόζαρε σαν γύφτικο σκεπάρνι και οραματιζόταν την "ανάπτυξη", και την ίδια στιγμή τα Μέσα της εποχής χαρακτήριζαν ως "επενδυτική ευκαιρία" την καταστροφή ενός παρθένου μέρους και την μετατροπή του σε τόπο πολυτελούς διαβίωσης για λίγους : 

« Μετά τον Ενετοτουρκικό Πόλεμο οι νικητές Ενετοί έστειλαν στις Εχινάδες τους ιθακήσιους κτηνοτρόφους. Ως ιδιοκτήτες ορίστηκαν μεγάλες οικογένειες του νησιού. Ανατρέχοντας στα παλιά συμβόλαια, βλέπεις τα ονόματα Πεταλά, Ζαβού, Καραβίας, Πιέρρος. Οι εκτάσεις αλλάζουν χέρια με το πέρασμα των δεκαετιών και στα τέλη του 18ου αιώνα τα νησιά καταλήγουν στις οικογένειες Δενδρινού και Γρίβα. ¨ Ο παππούς μου είχε γύρω στα δέκα νησιά. Οι Δενδρινοί είχαν τα υπόλοιπα ¨, λέει ο Διονύσης Γρίβας όταν τον συναντάμε στην Ιθάκη. ¨ Μετά τον πόλεμο, όταν και άλλαξε η εκμετάλλευση της γης, οι ιδιοκτήτες συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν καμία ουσιαστική αξία στα χέρια τους. Δεν μπορούσαν να τα αναπτύξουν τουριστικά και αποφάσισαν να τα εκποιήσουν¨.

Ο ίδιος κληρονόμησε την Άτοκο, ένα σχετικά μεγάλο νησί 4.500 στρεμμάτων, βορειοδυτικά των Εχινάδων ... Ο Διονύσης Γρίβας ακολούθησε όμως διαφορετικό δρόμο. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Σπούδασε Τεχνολογία Υλικών, ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Μπέρκλεϊ, δίδαξε σε πανεπιστήμια και επέστρεψε στην Ελλάδα στα 47 του χρόνια ... Ο πατέρας του πέθανε το 1973 και ο Διονύσης Γρίβας κληρονόμησε την Ατοκο ... Του κατέσχεσαν, όπως λέει, το διαβατήριο και του απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα καθώς δεν μπορούσε να καταβάλει τον φόρο κληρονομιάς. Για δέκα χρόνια έτρεχε στα φορολογικά δικαστήρια. Τελικά κατάφερε να μεταβιβάσει το νησί στον εφοπλιστή Παναγιώτη Τσάκο » 

Από τότε, η Άτοκος ανήκει στον εφοπλιστή Τσάκο και όποτε ανοίγει η κουβέντα για πωλήσεις νησιών, η  Άτοκος βρίσκεται πρώτη στη σχετική λίστα, καθώς είναι το πιο μεγάλο από όλα τα ιδιωτικά νησιά στην Ελλάδα