Ξεχάστηκε στις κάρτες μνήμης και στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή το Ημερολόγιο του φετινού Αυγούστου και παραπονέθηκε. Είδε και τα πρόσφατα σχέδια για "επενδύσεις" και "ανάπτυξη" και ταράχτηκε ακόμη περισσότερο. Θα βγει λοιπόν το ημερολόγιο, έστω και βαριά ετεροχρονισμένο, θέλοντας να μοιραστεί για μια ακόμη φορά όμορφες εικόνες, αλλά και σκέψεις, από ένα τόπο που από τη μια παλεύει για να ζήσει τους ανθρώπους του και από την άλλη για να διατηρήσει την ψυχή του. Δεν είναι εύκολος ο αγώνας αυτός και οι ισορροπίες είναι λεπτές. Από τη μια η αδιαφορία της πολιτείας που στερεί βασικές υποδομές από τον ντόπιο πληθυσμό και από την άλλη τα “επενδυτικά” κοράκια που δείχνουν απίστευτη ασέβεια στη γη που κάποτε έτρεφε χιλιάδες ανθρώπους με τον ιδρώτα τους, δείχνουν ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Και θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, όσο δεν υπάρχουν αντιδράσεις
Φέτος, τα νέα από τη φύση δεν είναι καλά. Το πρώτο πράγμα που έβλεπε κανείς, φτάνοντας στο νησί, ήταν ότι οι άλλοτε καταπράσινες πλαγιές είχαν αρχίσει να παίρνουν το χρώμα της σκουριάς. Σε άλλες πλαγιές περισσότερο, σε άλλες λιγότερο, η σκουριά προχωρούσε σαν αρρώστια. Μήνες διαρκούς ανομβρίας -σε ένα τόπο μάλιστα που φημιζόταν για τις πολλές και έντονες βροχές του- οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα που δεν ήταν μόνο άσχημο αισθητικά, αλλά είχε βαριά επίπτωση και στις καλλιέργειες, προμηνύοντας άσχημα μαντάτα και για τις επόμενες καλλιεργητικές χρονιές.
