Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Άγιοι Σαράντα - Κάθισμα




Το "Κάθισμα" είναι μια χαρακτηριστική "γλώσσα" γης δημιουργημένη από το συνδυασμό της θαλάσσιας διάβρωσης και των σεισμών. Το μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό είναι σχετικά καθαρό και σαφές. 

Η συνολική διαδρομή από τους Αγίους Σαράντα είναι 2 χιλιόμετρα και οι υψομετρικές διαφορές σχετικά μικρές. Αν η διαδρομή πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι, προτείνουμε τις πρώτες πρωϊνές ώρες κατά τις οποίες θα έχουμε σκιά σε όλο το μήκος της διαδρομής.


Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Καθαρά - Ανωγή (περίπατος)



Έχοντας φτάσει στο μοναστήρι των Καθαρών από την Ανωγή ακολουθώντας το μονοπάτι Ανωγή-Καθαρά, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο χωριό της Ανωγής από τον ασφαλτόδρομο. Η επιλογή αυτή μας αντάμειψε, καθώς μας πρόσφερε καθ΄όλο το μήκος της διαδρομής υπέροχη θέα προς τη θάλασσα από το υψόμετρο των 600 μέτρων αλλά και αρκετά αξιοθέατα σημεία. 

Πρόκειται για μια οριζόντια διαδρομή χωρίς δυσκολίες και την προτείνουμε σαν ένα χαλαρό και απολαυστικό περίπατο.


Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Ανωγή - Καθαρά



Το μονοπάτι που συνδέει το χωριό της Ανωγής με το μοναστήρι των Καθαρών είναι ένα από τα πιο παλιά αλλά ταυτόχρονα και από τα πιο καλοδιατηρημένα του νησιού. Ίσως βοηθάει σε αυτό και το γεγονός ότι η βλάστηση είναι αραιή και το τοπίο κυρίως βραχώδες.

Κατά μήκος όλης της διαδρομής υπάρχει σαφής σήμανση με κόκκινες βούλες και δύσκολα κάποιος θα χαθεί. Έτσι λοιπόν η περιγραφή μας περιορίζεται σε ορισμένα κύρια σημεία για την αρχή και το τέλος του μονοπατιού, καθώς και στις εικόνες που απολαύσαμε στη διαδρομή. 

Η διαδρομή είναι 2800 μέτρα και η υψομετρική διαφορά 140 μέτρα. Για την πραγματοποίησή της προτείνουμε απογευματινή ώρα για την καλοκαιρινή περίοδο μια και η διαδρομή είναι εκτεθειμένη στον ήλιο.

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Η Ιθάκη μέσα από τους ξένους περιηγητές - William Leak ( Μέρος Β΄ )

Άποψη από την κορυφή του όρους Αετός.
Πρωτότυπος τίτλος: Channel of Cephallonia - View from the summit of Aito.
Έκδοση GELL, Sir William. The Geography and Antiquities of Ithaca, Λονδίνο, Longman, Hurst, Rees and Orme, 1807

Δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος της αναφοράς στην Ιθάκη του Άγγλου ταγματάρχη και περιηγητή William Leake,  ο οποίος στο έργο του Travels in Northern Greece" που εκδόθηκε το 1835, μεταξύ άλλων, δίνει εκτενείς και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Ιθάκη την οποία επισκέφτηκε το 1806. 

Όπως αναφέραμε και στο πρώτο μέρος , η μετάφραση - απόδοση είναι δική μας, απευθείας από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο. Αν παρ΄ελπίδα, διαπιστώσει κάποιος λάθη ή σκοτεινά σημεία στη μετάφραση, μπορεί να ανατρέξει στο πρωτότυπο κείμενο που βρίσκεται εδώ  και είναι ευπρόσδεκτος να στείλει τις παρατηρήσεις του.

Οι εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο προέρχονται από τον πολύ ενδιαφέροντα ιστότοπο el.travelogues.gr

Στο πρώτο μέρος διαβάσαμε για το Βαθύ και για τη Νότια Ιθάκη γενικότερα. Στο δεύτερο μέρος, ο W.Leake αρχίζει να ανεβαίνει βόρεια και έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε για τις εμπειρίες του από τον Αετό, αυτή τη στενή λωρίδα γης που ενώνει τα δύο μέρη του νησιού. Ένα σημείο μεγάλης στρατηγικής σημασίας κάποτε και μεγάλης αρχαιολογικής αξίας σήμερα. 


Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Στην κορυφή του Ραζή


Με την ανάρτηση αυτή εγκαινιάζουμε μια καινούρια ενότητα διαδρομών  "για τολμηρούς". Πρόκειται για διαδρομές σε δυσδιάκριτα ή και μη υπάρχοντα μονοπάτια ή δύσβατες περιοχές, οι οποίες εμπεριέχουν ένα ποσοστό κινδύνου και απαιτούν ίσως και κάποιες βασικές ικανότητες αναρρίχησης. Η ανταπόδοση είναι ένα μοναδικό αίσθημα κατάκτησης και, σχεδόν πάντα, μοναδική θέα. 

Πρέπει να τονίσουμε, παρόλα αυτά, ότι όποιος αποφασίσει να ακολουθήσει μια τέτοια διαδρομή πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση των δυσκολιών και των πιθανών κινδύνων,  να έχει την κατάλληλη φυσική κατάσταση και ικανότητα καθώς και να είναι κατάλληλα εξοπλισμένος. Παράδειγμα κατάλληλου εξοπλισμού είναι παπούτσια αναρρίχησης, ανθεκτικά ρούχα, γάντια κλπ. Από τη μεριά μας θα προσπαθήσουμε όσο γίνεται να επισημαίνουμε τους εκάστοτε κινδύνους.

Η πρώτη λοιπόν διαδρομή "για τολμηρούς" είναι η φυσική συνέχεια της τελευταίας μας ανάρτησης για το μονοπάτι του Άη Γιάννη. Πρόκειται για την άνοδο από το εκκλησάκι στην κορυφή του όρους Ραζή.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Άγιοι Σαράντα - Άη Γιάννης στα Σπαθαράτα



Το εκκλησάκι του Άη Γιάννη στα Σπαθαράτα βρίσκεται σκαρφαλωμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Ραζή, έναν ορεινό όγκο που υψώνεται ανάμεσα στον κόλπο των Αφαλών και τον κόλπο των Φρικών. 

Ένα μονοπάτι από το χωριό των Αγίων Σαράντα θα μας οδηγήσει εκεί. Το μονοπάτι - από ένα σημείο και μετά - είναι σαφές αλλά έντονα ανηφορικό. Η φύση, οι μυρωδιές αλλά και η πανέμορφη πανοραμική θέα θα μας αποζημιώσουν με το παραπάνω. 

Το εκκλησάκι έχει πρόσφατα ανακαινιστεί - ομολογουμένως με καλαισθησία - και λειτουργεί μία φορά το χρόνο, στις 29 Αυγούστου, υποδεχόμενο πιστούς από τους Αγίους Σαράντα, τον Πλατρειθιά αλλά και άλλα γειτονικά χωριά

Η συνολική διαδρομή είναι 1700 μέτρα και η υψομετρική διαφορά 175 μέτρα. Επειδή η πλαγιά είναι δυτική, αν είναι καλοκαίρι προτείνουμε η διαδρομή να γίνει νωρίς το πρωί.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Σχολή Ομήρου - Αργασταριές




Ο χωματόδρομος που ξεκινά από την πρώτη στροφή του δρόμου Πλατρειθιάς - Εξωγή και μας οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο της ''Σχολής Ομήρου'', συνεχίζει περνώντας πάνω από το χωριό της Κολλιερής και διασταυρώνεται με το μονοπάτι  Εξωγή - Κάλαμος, όπως είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. 

Λίγο μετά τη διασταύρωση αυτή, θα αφήσουμε το χωματόδρομο για να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι με κατεύθυνση προς τις Αργασταριές, το βόρειο ακρωτήρι του δυτικού σκέλους του κόλπου των Αφαλών. Η στροφή του μονοπατιού δυτικά θα μας προσφέρει θέα προς το Φισκάρδο της Κεφαλονιάς. 

Στη διαδρομή θα συναντήσουμε δύο ερειπωμένες "λότζες", όπως αποκαλούνται στη θιακιά ντοπιολαλιά οι στάνες. 

Η συνολική απόσταση είναι 2,4 χλμ και η μέγιστη υψομετρική διαφορά 102 μ.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Κολλιερή - Στ' Αλώνια



Ξεκινάμε από τα πάνω σπίτια του οικισμού της Κολλιερής με κατεύθυνση προς το εγκαταλελειμμένο πια χωριό του Άι Λια - με το οποίο θα ασχοληθούμε σε επόμενη ανάρτηση - και από εκεί ακολουθούμε ένα πανέμορφο μονοπάτι που μας οδηγεί πάνω από ένα βραχώδη κολπίσκο σε μια περιοχή που εκτιμούμε ότι αντιστοιχεί στην περιοχή Στ΄Αλώνια σύμφωνα με τον παλιό γνωστό χάρτη της Ιθάκης του Ζαβιτσάνου. 

Μία διαδρομή χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, που απαιτεί όμως την προσοχή μας σε ορισμένα σημεία της, με ενδιαφέρουσες εναλλαγές και με ένα τελικό σημείο που αποζημιώνει. 

Η συνολική απόσταση είναι 1500μ και η μέγιστη υψομετρική διαφορά 156μ.


Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Λιομάζωμα στην Ιθάκη


Είναι γνωστός σε όλους ο κομβικός και ζωτικός ρόλος της ελιάς για τους Έλληνες αλλά και για τους λαούς της Μεσογείου γενικότερα. Ιερό δέντρο στην αρχαία Ελλάδα, υμνήθηκε και δοξάστηκε όσο κανένα άλλο δέντρο. "Είμαι του ήλιου η θυγατέρα, η πιο απ’ όλες χαϊδευτή" γράφει ο Κωστής Παλαμάς αποθεώνοντας την ελιά.

Από την Οδύσσεια κιόλας, έχουμε τις πρώτες αναφορές στην ελιά που αποδεικνύουν τον κυρίαρχο ρόλο της στη ζωή των Ελλήνων από την αρχαιότητα αλλά και την ιερότητα που της είχαν προσδώσει. "Να, του παλιού θαλασσινού του Φόρκυνα ο λιμιώνας να κι η μακρόφυλλη η ελιά στου λιμανιού την άκρη", λέει η θεά Αθηνά στον Οδυσσέα που μόλις έχει φτάσει στο λιμάνι του Φόρκυνα, για να πειστεί ο ήρωας ότι βρίσκεται πλέον στην πατρίδα του. Αλλά και όταν ο Οδυσσέας μαζί με τον Τηλέμαχο οργανώνουν την εξόντωση των μνηστήρων, πάλι η ελιά παίζει το δικό της ρόλο: "Τότες καθίσαν στης ιερής ελιάς τη ρίζα οι δυο τους, να δουν πώς θα ξεκάμουνε τους άτιμους μνηστήρες" 

Πέρασαν χιλιάδες χρόνια από τότε και η ελιά εξακολουθεί και σήμερα να παίζει εξέχοντα ρόλο στη ζωή των ανθρώπων του νησιού του Οδυσσέα. Η ποικιλία της ελιάς που φύεται στην Ιθάκη είναι γηγενής και φέρει το όνομα Θιακιά ή Ανωησάνα ή Πλεξιδένια. Είναι μια ποικιλία που έχει προκύψει από μία μακρόχρονη καλλιεργητική παράδοση και έχει προσαρμοστεί πλήρως στις τοπικές κλιματικές ιδιαιτερότητες, αναπτύσσοντας ανθεκτικότητα στις ασθένειες χωρίς παράλληλα να χρειάζεται πότισμα. Δείγματα αυτής της ποικιλίας μπορεί κανείς να συναντήσει σε μικρούς πληθυσμούς στην Κεφαλλονιά και την Κέρκυρα, αλλά στην Ιθάκη η ποικιλία αυτή κυριαρχεί ολοκληρωτικά αποτελώντας σχεδόν το 98% του πληθυσμού των ελαιοδέντρων.